6 marca – EUROPEJSKI DZIEŃ PAMIĘCI o SPRAWIEDLIWYCH

„Kto ratuje jedno życie…”

Dokładnie 6 marca  uczniowie klas trzecich wzięli udział w niecodziennej lekcji. Dzięki łączom internetowym mieli możliwość wysłuchania wspomnień pana Adama, który w czasie II wojny światowej znalazł wraz z rodzicami Dorą i Jakubem schronienie u rodziny Józefy i Józefa Gibesów z Jadownik Mokrych.  Pan Adam opowiedział uczniom bardzo szczegółowo o swoich przeżyciach, warunkach, w jakich rodzina żyła oraz o Gibesach – Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Ze szczególnym szacunkiem i wzruszeniem mówił o Józefie, która choć (jak podkreślał) drobnej sylwetki była kobietą – herosem, bohaterem, prawdziwym Polakiem, bo to Ona w głównej mierze otoczyła opieką zagrożoną rodzinę Künstlichów, to Ona nie bała się wyciągnąć ręki do potrzebujących, choć groziła za to Jej oraz całej rodzinie śmierć. A trzeba podkreślić, że Gibesowie mieli siedmioro dzieci.

Jedna z zasad judaizmu głosi, że: „jeśli człowiek niszczy jedno życie, to jest tak, jak gdyby zniszczył cały świat. A jeśli człowiek ratuje jedno życie, to jest tak, jak gdyby uratował cały świat”.

Syn Künstlichów, mimo traumatycznych powojennych przeżyć, nie zapomniał o Gibesach, postarał się, aby zostali Oni uhonorowani medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Nadanie tytułu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata możliwe jest po stwierdzeniu przez komisję, że osoba ratowana była Żydem, a ratujący nie, zaś z udzieleniem pomocy nie wiązała się żadna zapłata czy inna rekompensata. Warunkiem jest też jednoznaczne stwierdzenie konkretnego ryzyka dla życia lub wolności wybawcy. Każdy Sprawiedliwy otrzymuje specjalnie wybity medal z nazwiskiem i pamiątkowy dyplom, a jego nazwisko umieszczane jest na Murze Honorowym w Ogrodzie Sprawiedliwych w Yad Vashem. Do tej pory uhonorowano ponad 26 tysięcy osób,  w gronie Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata największą grupę stanowią Polacy. Jest ich obecnie niemal siedem tysięcy (6706 osób), wśród nich są Józefa  i Józef Gibesowie, uhonorowano Ich medalem w 1995 r. Oboje zasługują na pamięć, podziw i szacunek, bo wiedzieli, że najcenniejsze z wszystkich wartości jest ludzkie życie.

M.Kosman